آمازون پردازنده ۳۲ هسته‌ای مخصوص سرورهای ابری طراحی می‌کند

سرویس خدمات ابری آمازون AWS واحدی اختصاصی برای طراحی پردازنده دارد. آن‌ها مشغول طراحی محصول جدید چندهسته‌ای مخصوص سرورهای AWS هستند. پردازنده‌ی جدید از معماری جدید ARM موسوم به Neoverse N1 استفاده خواهد کرد و هسته‌های پردازشی بیشتری از نسل اول محصولات این واحد، یعنی Graviton خواهد داشت. افزایش تعداد هسته‌های پردازشی در محصول جدید، به‌معنای بهبود چشمگیر کارایی و قدرت آن خواهد بود.

پردازند‌ه‌ی جدید AWS هنوز نامی ندارد و تنها می‌دانیم از معماری Neoverse با ۳۲ هسته‌ی پردازشی بهره می‌برد. رویترز اولین‌بار گزارش محصول جدید AWS را منتشر کرد و دو منبع آگاه را به‌عنوان اثبات ادعای خود مثال زد. تراشه‌ی جدید امکان اتصال به شتاب‌دهنده‌های اختصاصی متعدد را با بهره‌گیری از رابط fabric دارد؛ درنتیجه، برای افزایش سرعت در برخی وظایف کاری مناسب خواهد بود.

معماری Neoverse N1 یا Ares آرم از بسیاری جهات شبیه به ریزمعماری Cortex-A76 این شرکت است که برای تراشه‌های دسته‌ی مصرف‌کننده استفاده می‌شود. معماری مذکور ماشینی چهارکاناله برای دریافت و رمزگشایی چرخه‌ی دستورالعمل محسوب می‌شود که به ۱۱ مرحله‌ی پردازشی مجهز است. در مواقع نیاز، این تراشه توانایی کاهش آن‌ها به ۹ مرحله را دارد. به‌علاوه Neoverse N1 به‌گونه‌ای طراحی شده است که توانایی فعالیت در فرکانس‌های بالا و ارائه‌ی بهترین کارایی تک‌رشته‌ای را دارد. معماری کش نیز در ساختار مذکور با معماری‌های مرسوم تفاوت دارد و بهینه‌سازی‌های دیگری نیز در آن انجام می‌شود. درمجموع، معماری آرم سرعت کلاک تا ۳/۱ گیگاهرتز و توان طراحی گرمایی حدود ۱۰۰ وات را برای هر SoC هدف قرار می‌دهد.

اطلاعات بیشتر درباره‌ی معماری آرم در این لینک وجود دارد؛ ولی تمرکز اصلی خبر کنونی این است که آمازون به رویکرد خود مبنی‌بر استفاده از پردازنده‌های اختصاصی مبتنی‌بر آرم ادامه می‌دهد و از اولین مشتریان و کاربران N1 خواهد بود. همان‌طورکه گفته شد، ریزمعماری و پلتفرم آن به‌صورت اختصاصی برای وظایف سروری طراحی شده‌ است؛ درنتیجه با بهینه‌سازی‌های بیشتر آمازون، پردازنده‌ی ۳۲ هسته‌ای کارایی بیشتری در وظایف اختصاصی خواهد داشت.

درنهایت، این سؤال مطرح می‌شود که آیا پردازنده‌ی اختصاصی آمازون توانایی رقابت با غول‌هایی همچون AMD Rome یا Intel Cascade Lake را دارد؟ احتمالا پاسخ منفی خواهد بود؛ اما پردازنده‌های اختصاصی به‌جای تلاش برای پیروزی در بنچمارک‌ها، با هدف بهبود هزینه‌ی مالکیت و ارائه‌ی کارایی برابر با انتخاب‌های دیگر عرضه می‌شوند. درواقع، شرکت‌ها با طراحی چنین پردازنده‌هایی فقط به فکر بهینه‌سازی هزینه‌های خود هستند و تلاشی برای عرضه‌ی محصول رقابتی نکرده‌اند.